در طول قرن گذشته، تقريباً تمام شاخه‌هاي علوم زيستي تحت تأثير مستقيم کشفيات و پيشرفت‌هاي ژنتيک بوده‌اند، حوزه‌اي که به‌سرعت در حال تحول است و ابعاد نظري مهمي دارد. پل گريفيتس و کارولا اشتوتس در اين کتاب درآمدي بر ژنتيک و فلسفه نشان مي‌دهند که مفهوم ژن چگونه در بسياري از حوزه‌هاي شکل‌دهنده زيست‌شناسي مدرن تکامل يافته است. آنها با بررسي زيست‌شناسي مولکوليِ «محيط»، ژنتيک را وارد زيست‌شناسي تکويني تمام جانداران کرده، و نشان مي‌دهند که چگونه علوم زيستي مولکولي تمايز «طبيعت/تربيت» را تضعيف کرده‌اند. نويسندگان تأثيرات انقلابي زيست‌شناسي مولکولي را کاملاً مي‌پذيرند، اما «ژن‌محوري» و «فروکاست گرايي» را رد مي‌کنند،‌ و به پيامدهاي فلسفي آخرين پيشرفت‌هاي ژنتيک مي‌پردازند. بحث‌هاي اين کتاب براي علاقه‌مندان فلسفه زيست‌شناسي،‌ ژنتيک و ديگر علوم زيستي بسيار جذاب است.