چرا در روزگار ما همچنان بايد دکتر ژيواگو را خواند؟ زمانه‌ي جنگ، انقلاب، قحطي و ديگر بلاياي طبيعي و مصنوعي زمانه‌اي است که انسان براي بقا بايد بيش از هر زمان ديگر در جمع حل شود، خود را به رنگ جماعت درآورد، شعارهاي‌شان را تکرار کند و ارزش هاي‌شان را بپذيرد. اما ژيواگو با جامعه نمي‌سازد. روحيه‌ي هنرمندانه‌ي او بسيار اصيل‌تر و والاتر از آن است که به مقتضيات زمانه، که با اصول و ذهنيت‌هاي او هم‌خواني ندارند، تن دهد. شخصيت‌هايي مانند دکتر ژيواگو نه با مبارزه و تلاش براي اقناع ديگران، بلکه فقط با الگوي زندگي خودشان، با پاک ماندن و گاه حتي با انفعال ظاهري بر ديگران اثر مي‌گذارند. رمان «دکتر ژيواگو» با ترجمه‌ي آبتين گلکار در پاييز سال 1403 منتشر شد.