وستا در يکي از پياده‌روي‌هاي روزانه همراه سگش در جنگلي نزديک خانه يادداشتي روي زمين پيدا مي‌کند... اسمش ماگدا بود. هيچ‌کس هيچ‌وقت نخواهد فهميد چه کسي او را کشته. من نبودم. اين جنازه‌اش است. وستا در بهترين روزهايش هم ضعيف است، تنها هم هست. بعد از مرگ شوهرش به لوانت آمده و تازه‌وارد است. حدس و گمان‌هايش درباره‌ي يادداشت به‌سرعت به وسواسي تمام‌وکمال تبديل مي‌شود: ماگدا که بود و چطور سرنوشتش به اين‌جا ختم شد؟