رمان حاضر در قالب خاطره‏ ـ نامه‌‏نگاريِ دختري دوازده‌‏ساله به‌‏نام «نيشا‏» خطاب به مادرش نوشته شده، مادري که با به دنيا آوردنِ او و برادر دوقلويش از دنيا رفته است. نيشا، در سال 1947 و با جدا شدن هند از پاکستان، مجبور مي‌‏شود با خانواد? هندويش از پاکستان بگريزد. او مي‌کوشد در قالب اين نامه‌‏ها صداي خود را بيابد و سر دربياورد از دنيايي که در اطرافش رو به نابودي است. در اين رمان، تأثير جهل و تعصب فرقه‌اي و مذهبي را بر ويراني روابط انساني مشاهده مي‌کنيم و از منظر نيشا با يکي از برهه‌هاي تاريخي سرزمين هند آشنا مي‌شويم.