تصور اغلب ما از تربيت فرزندمان اين است: فراهم‌کردن محيطي امن؛ برنامه‌ريزي دقيق و هدفمند براي زمان‌هاي کار و فراغت؛ نظارت دقيق بر اعمال و روابطش و هدايت او تا رسيدن به اهدافي عالي. هدف والدين امروزي اين است که فرزندشان را به شکلي خاص و دلخواه «بسازند» تا در بزرگسالي فردي موفق شود. اما آليسون گوپنيک، از روان‌شناسان پيشرو معاصر، در اين کتاب از غيرعلمي‌بودن و همچنين زيان‌بار بودن اين نگاه به فرزندپروري سخن مي‌گويد. او نشان مي‌دهد که چرا هرگز نبايد دنبال ساختن و شکل‌دادن به فرزندانمان باشيم: کودکان طوري خلق شده‌اند که نامنضبط و بازيگوش و پيش‌بيني‌ناپذير و خيال‌پرداز باشند؛ آن‌ها طوري خلق شده‌اند که هم بسيار متفاوت از والدينشان و هم بسيار متفاوت از يکديگر باشند. گوپنيک همچنين توضيح مي‌دهد که چطور از فرزندانمان طوري مراقبت کنيم که بياموزند در جهاني پيش‌بيني‌ناپذير افرادي انعطاف‌پذير، خلاق و مقاوم باشند.