براي من، عكاسي خياباني لزوما به معني عكاسي در خيابان‌ها نيست. دليلم براي اين تفكر اين است كه قلب فرهنگ هميشه در خيابان‌ها نهفته نيست. فكر مي‌كنم عكاسي خياباني، بيش از هر چيز، نمايانگر موضع يا نگرش خاص عكاس به جهان است: نوعي كاوش آزاد با تاكيد بر كشف؛ حسي از پرسه زدن كه پيشينه آن نه ايده يا هدفي اوليه بلكه كنجكاوي است.