از بهار سال 1918 م، تا زمستان 1920 م، مردم ارمنستان به مدت دو سال و نيم، تلاش مجدانه‌اي در جهت برپايي حكومتي مستقل مبذول داشتند. اين حكومت نخستين موجوديت سياسي آنان پس از گذشت پانصد سال به شمار مي‌آمد و مشكلات بسيار و حل‌نشدني بر سر راهش قرار داشت؛ اما اين ملت كه مشقات بي‌سابقه‌ي سال‌هاي 1916 - 1915 را متحمل شده بود، سخت كوشيد تا به موفقيتي همگاني دست يابد. اگرچه ارمني‌ها كاملا نامنتظر به استقلال رسيده بودند، اما ديري نپاييد كه دريافتند، عامل اساسي صيانت ذات و تجديد حياتشان همين استقلال است.