اگر دستم رسد بر چرخ گردون ازو پرسم كه اين چون است و آن چون يكي را داده‌اي صد گونه نعمت يكي را قرص جو آلوده در خون ز دست مو كشيدي باز دامان ز كردارت نبي يك جو پشيمان روم آخر به داماني زنم دست كه تا از وي رسد كارم به سامان