براوئر (1881-1966 م) يکي از فيلسوفان و رياضي دانان هلندي در اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم مي باشد. رياضيات و فلسفه براوئر آشکارا در هم تنيده اند. ريشه هاي رياضيات او به باورهاي اوليه وي درباره عرفان بازمي گردد. ريشه ابي دقيق تاريخي انديشه هاي عرفاني فلسفي براوئر ساده نيست، اما مي توان ردي از انديشه هاي عرفاني اروپايي و هندي، فلسفه کانت، شوپنهاور، پوانکاره و... را در شکل گيري تفکر او تشخيص داد. هم چنين براوئر را يکي از بنيانگذاران توپولوژي جديد مي دانند. حل مساله پنجم هيلبرت براي حالت يک بعدي، پيش زمينه تحقيقات بعدي براوئر را شکل داد. اصول فلسفي شهودگرايي او را مي توان در مواردي خلاصه کرد، که در کتاب حاضر به آن ها پرداخته شده است: رياضيات «آفرينش آزاد ذهن» است، مستقل از تجربه؛ به اين معنا که رياضيات حاصل يک فرايند پويايي مداوم ذهني مستقل از تجربه معناي عام است؛ تنها «شهود پيشيني» در آفرينش آزاد رياضيات، حرکت و زمان است؛ اشياي رياضي «ساختمان هاي ذهني» هستند؛ دامنه وجود اشياي رياضي ثابت نيست؛ رياضيات مستقل از منطق است؛ منطق يکي از کاربردهاي رياضيات است؛ و...