کتاب حاضر با بهره‌گيري از پديدارشناسي ( مطالعه نحوه آشکار شدن جهان براي تجربه آگاهانه) بينش‌هاي جديدي درباره بازيگري و ساخت تئاتر ارائه مي‌دهد. جانستون با ارائه تمريناتي عملي به ما مي‌گويد که چگونه رخداد تئاتري مي‌تواند بينشي منحصربه‌فرد درباره «بودن» و «وجود» ارائه دهد. از اين طريق، کتاب حاضر در گامي جسورانه بازيگري را به عنوان شکلي تجسم‌يافته از فلسفه فهم نموده و نشان مي‌دهد که چگونه پديدارشناسي مي‌تواند منبعي غني از الهام براي بازيگران، کارگردانان، طراحان و فرايند خلاقانه ساخت تئاتر باشد. نويسنده با نگاهي عميق به دو حوزه تئاتر و فلسفه، ايده تئاتر را به مثابه مشارکتي واقعي در گفتمان فلسفي ارتقا مي‌بخشد، و با ارجاع به آثار دراماتيک شاخص، جهان بازيگري را به عنوان نوعي انديشه‌ورزي يا فلسفه عملي طرح مي‌کند.