هزاران سال پيش از آن که داستايفسکي و فرويد به اهميت نگريستن در آينه اشاره کنند، پيروان آيين شينتو در معابدشان در سرزمين خورشيد تابان چيزي جز آينه قرار نمي دادند. و اين يگانه سنت آييني است که هيچ دستورالعمل مشخصي براي سير انسان به سوي کمال ندارد و هر آنچه دارد متکي بر انديشه و فلسفه اش است. گويي صرف نگريستن در آينه خود انسان را به انديشيدن وا مي دارد و راه را به او نشان مي دهد. در حقيقت هم اين گونه است، در خود نگريستن و از دريچ? چشمي ديگر در خود دقيق شدن نقاط قوت و ضعف را نشانمان خواهد داد. شينتويسم باور دارد خدايان بيشمارند و هر انسان طبيعت نگري امکان رسيدن به مقام خدايي را دارد؛ همان خدايي که آن ها کامي مي نامندش. مطالع? اين کتاب نشانمان مي دهد که چقدر در اين زمانه، آينه دار اندک