دورته نورس اين سوال را بارها از خودش، از قهرمان‌هاي داستانش و از مخاطبانش پرسيده و سونيا تبلور اين گم‌گشتگي را در رمان «آينه، چپ، راست، راهنما» به نمايش مي‌گذارد. زني در دهه‌ي چهارم زندگي که ديگر ترجمه‌ي داستان‌هاي جنايي سر ذوقش نمي‌آورد، روزمرگي روانش را فرسوده؛ سونيا در جست‌وجوي چيزي است که حتي نمي‌تواند نامي برايش بگذارد. شايد رانندگي ياد گرفتن بتواند گامي کوچک و نمادين به سمت استقلال و کشف خويشتن باشد، اما جاده‌ي پيش‌روي زندگي گويي پيچ‌هاي ناشناخته‌ي زيادي برايش تدارک ديده. در اين قصه‌ي تاريک آميخته به طنزي ظريف؛ سونيا چطور بايد با مربي رانندگي‌ با آن صداي خشن، با تنهايي، با خواهري که حتي جواب تماس‌هايش را نمي‌دهد و ماساژوري که دم به‌دم به مراقبه‌هاي وهم‌آلود دعوتش مي‌کند به زندگي رونقي بدهد.