اين کتاب را مي‌توان دنباله اثر قبلي کرامت مولّلي، ذهن و زمان، دانست که در آن به نقد و بررسي مباني پرسش‌نشده علوم عصبي مي‌پرداخت و مسئله زمان را در رأس مطالعات مربوط به موجود زنده بالاعمّ و خواب و رؤيا بالاخصّ قرار مي‌داد. کتاب حاضر در عين حال درآمدي کاملاً ضروري براي ورود به معضل رؤيا است که تفصيل آن بخصوص به لحاظ باليني در جلد دوّم خواهد آمد تا روانکاواني را که غالباً مديريّت جلسات را منحصر به کار تعبير مي‌دانند با پيچيدگي‌هاي آن آشنا سازد. نويسنده در جلد نخست ابتداء به مطالعه رؤيا در بين‌النّهرين مي‌پردازد و نشان مي‌دهد که اقوام باستانيِ اين خطّه، عليرغم اعتقاد به قدرت جادويي رؤيا، درکي واثق از عالم احلام داشته‌اند که از يافته‌هاي روانکاوي چندان به دور نيست. آنگاه به بررسي سير تحوّل خواب‌نامه‌ها در شرق و غرب مي‌پردازد و نشان مي‌دهد که تعبير خواب فرويد، به رغم نوآوري‌هاي تاريخي خود، تا چه حدّ مديون آثار گذشته بوده است. سرانجام، کتاب با مطالعه روانکاوي لکان و ره‌آوردهاي بي‌نظير آن در باب کشف عالم احلام خاتمه مي‌يابد.