بشر با واژه رنج بيگانه نيست. در واقع، رنج بخشي جدايي‌ناپذير از زندگاني انسان است كه همواره در مقاطع مختلف به اشكال گوناگون تجربه مي‌شود، اما موضوع مهم، شيوه برخورد با آن است. اگر قرار باشد آدمي با هر رنجي نااميد شود و از زندگي دست بكشد، زودتر از آن‌چه فكر مي‌كند از پادرخواهد آمد. بنابراين شايسته‌تر آن است كه با ديد بهتري به رنج‌هاي زندگي نگاه كند؛ از هر يك از آن‌ها درسي بگيرد و تجربه‌اي بيندوزد تا مانند فولاد آب‌ديده شود.