داستان رنج هرگز ساده نيست، بلکه شامل درد، فقدان و پرسشگري و همچنين شجاعت، رشد و هدفمندي است. چيزي نيست که بتوان بر آن پيروز شد، بلکه بخشي گريز‌ناپذير از زندگي ا‌ست. همه رنج خواهيم برد، ولي مهم نحوه‌ي رنج‌بردن‌مان است و ازآن‌جاکه همه‌ي ما با اين قطعيت‌هاي وجودي روبه‌رو مي‌شويم، به ما يادآوري مي‌شود که زندگي هديه است و ما مي‌توانيم انتخاب کنيم چه کاري با اين هديه انجام دهيم. مري اُليور به‌طور جان‌سوزي اين تجربه‌ي انساني را در خطوط پاياني شعر «روز تابستاني» توصيف مي‌کند: «مگر نه آن‌که عاقبت همه‌چيز خيلي زود از بين مي‌رود! به من بگو چه خواهي کرد با يگانه زندگي عنان‌گسيخته و گران‌بهاي خود!» زندگي هيچ انساني بدون رنج نيست، اما رنج‌هايي وجود دارند که چنان عميق و بي‌رحمانه‌اند که تاروپود هستي آدمي را براي هميشه تغيير مي‌دهند. در شجاعت رنج‌بردن، درل و سارا ون تانگرن چارچوبِ درماني جديدي را معرفي مي‌کنند که با پرورش معنا، به شکوفايي در بحبوحه‌ي رنج کمک مي‌کند. اين مدل تلفيقي با استفاده از مطالعات علمي، مثال‌هاي باليني و داستان‌هاي شخصي از خسران و اندوه، به کساني کمک مي‌کند که با چنين رنج‌هايي مواجه‌اند.