کتاب «هنر خوردن انبه» يا «هنر تقريبا گمشده هيچ‌کاري نکردن»، مجموعه‌اي پيوسته از جستارهايي طنّاز و شاعرانه و درعين‌حال انتقادي است که تلاش مي‌کند با شرح لحظه‌هايي از زندگي، کيفيت ازدست‌رفته‌ي حضور انسان در جهان معاصر را به ما گوشزد کند. لافرير در «هنر خوردن انبه» ضرباهنگ سريع و شتابگرايي بي‌وقفه و بي‌قاعده جهان معاصر را با ريزبيني و نکته‌سنجي، مبناي همه‌ي جستارهاي کوتاه و بسيار کوتاه کتابش قرار داده و همه‌ي ما را دعوت مي‌کند تا از اين آشوب بي‌قرار زيستن در جهان دست برداريم. او ما را به سکوت و سکون بيشتر و بيشتر دعوت کرده و بدون نفي لزوم حرکت و سرعت در بخش‌هايي از روزمره‌مان، گويي دوست دارد تلنگري بزند که يادآور اين جمله‌ي سهراب شهيد ثالث، فيلم‌ساز ايراني است که مي‌گفت: «اي مردم، داريد بد زندگي مي‌کنيد!» هنر خوردن انبه؛هنر تقريبا گمشده هيچ‌کاري نکردن، تلاش براي درک و فهم بهتر جهان از منظر همه‌ي آن چيزهاي ريزودرشت به‌ظاهر مهم و البته به‌ظاهر غير مهم پيرامون‌ ماست؛ چه ايرادي دارد اگر در ميانه‌ي روزي در خانه پدري‌‌تان، خانه‌ي دوست‌تان، يا خانه‌ي خودتان يا هر خانه‌ي ديگري، در آستانه‌ي جواني، ميانسالي يا پيري، در يک جنوب يا شمال که گرما و عرق‌ريزان پوست يا سرما و حرارت خون در رگ‌هايتان را در خود دارد، بي فکر پيش، روي صندلي راحتي لم داده و به ناگه انبه‌اي تازه را آرام‌آرام، جويده جويده به کام بکشيد و خوشنود از اين عيش مدام، به خواب بعدازظهر کوتاه يا متوسطي فرو رويد که گويي آخرين لذت حقيقي ممکن در جهان است؟ لافرير در اين کتاب، ما را به چنين تجربه‌اي دعوت مي‌کند.