کارلو روولّي سراغ آناکسيمندر، فيلسوف يوناني سده ششم پيش از ميلاد، مي‌رود تا سرآغاز انديشه علمي را بکاود و در ادامه به حدود و امکانات و فوايد علم و نسبت مناقشه‌برانگيز آن با دين بپردازد. آناکسيمندر اغلب «نخستين دانشمند» ناميده مي‌شود چون نخستين کسي بود که از وجود نظمي در جهان سخن گفت ناشي از نيروهاي طبيعي و نه نيروهاي فراطبيعي. او نخستين کسي بود که دريافت زمين در فضا شناور است و خورشيد و ماه و ستارگان گرد آن مي‌چرخند ‌‌ــــ ‌­­آن هم هفت سده پيش از بطلميوس. او بود که ‌نخستين بار گفت که حيوانات از دريا برآمده‌اند و تکامل يافته‌اند و همچنين قوانيني کلّي بر تغييرات در جهان حاکم‌اند. روولّي در اين کتاب جايگاه والاي آناکسيمندر در تاريخ علم را از طريق بازسازي نظرياتش احيا مي‌کند. او در اين مسير بر آنچه بر ما معلوم است تکيه مي‌کند و آن را در بستر تاريخي و فلسفي‌اش قرار مي‌دهد. روولّي ضمن نقد و واکاوي آراءِ فيلسوفان علم و ارائه شرحي مختصر از تحولات مهم تاريخ علم، نشان مي‌دهد که آراءِ آناکسيمندر چه تأثير سرنوشت‌سازي بر فرهنگ غرب و حرکت آن به سوي انقلاب علمي داشته‌ است. او نتيجه مي‌گيرد که انديشه علمي ــ‌ـ‌ميراث آناکسيمندر‌‌ـــ ‌‌تنها زماني قابل‌اعتماد است که پيوسته مرزهاي شناخت فعلي ما را محک بزند.