«يک ماتا گويه» واژه ­اي است بر ساخته از: ماتيکان=کتاب+گويه = روايت؛ که برابر پيش نهادي من است به جاي منظومه و در پيوسته و شعر بلند؛ و مي ­تواند دربرگيرنده ­ي تمامي سروده­ هاي بلند چند: روايتي، داستاني، درون­مايه ­اي، آوايي، زباني، آهنگي = موسيقيايي، ساختي، نحوي، خطي و نوشته­ گاني باشد. «ماتي­ گويه» هم بد نيست. و در اين شعر، «ماتش» يادآور «مات» شطرنج و ماه و ماتم و وند دوم گئومات و… نيز هست.