فکرش را نمي کردم اين دو گزينه ي ناهم زمان و ناهم مکان، يک جا و در يک کتاب دربيايند؛ که چنين نشد و اينک اين دو کنار هم اند و آن که ديرتر نوشته شده، زودتر جاگرفته است. پرسش و دوراهه اي هم پيش رويم بود که براي آسان ياب تر شدن بازبردهاي هر شعر چه کنم؟ ديدم شاياست خواننده را تنها وانهم که در فرآيند خوانش آفريدارانه ي خود، همتا و هماورد و اي بسا، جاي گزين شاعر نقش بورزد و شايد هم نهادي شود از مکاشفه و شور و کام جويي و زاريايي و اندر يافت.