آنچه در مطالعه استعاره درخور اهميت است، توجه به مطالعات اين حوزه در بستر تاريخ و بررسي دگرگوني‌هاي آن در گذر زمان است. استعاراتي که در بلاغت ما به وجود آمده‌اند، قطعاً با استعاراتي که با زمينه فکري و فرهنگي ديگري پديدار شده‌اند، متفاوت¬اند. به‌نظرمي‌رسد داشتن تصوري درست از استعاره در چنين سنت بلاغي‌، مستلزم آگاهي از روند تاريخي آن است. از اين رو، درکتاب حاضر نخست به تطوّرِ استعاره در آثار بلاغي عربي و فارسي پرداخته¬ايم، آن¬گاه ارکان و انواع مختلف آن را تحليل و نقد کرده¬ايم؛ تحليل کارکردِ استعاره در حوزه¬هاي ديگر ادبيات و توجه به برخي از انواع استعاره¬هاي جديد مانند استعارة مفهومي و استعارة دستوري، بخش¬هاي ديگر کتاب را تشکيل مي¬دهند.