زماني که جنيفر دودنا کلاس ششم دبستان بود، پدرش به او کتاب «مارپيچ دورشتهاي»، اثر جيمز واتسون از کاشفان ساختار DNA را هديه داد. او بعد از خواندن اين کتاب به شدت مجذوب کشف راز و رمزهاي حيات شد و تصميم گرفت تا در آينده او نيز بيوشيميدان شوند. اما با مخالفت مشاور دبيرستانش مواجه شد که به او ميگفت:« زنان نميتوانند دانشمند شوند». اما او مصرانه قدم در اين راه گذاشت و پرده از رازي برداشت که به گفتة واتسون، مهمترين اکتشاف در تاريخ زيستشناسي پس از کشف ساختار DNA بوده است. او و همکارانش سازوکاري را در طبيعت کشف کردند که ميتواند ژنها و تواليهاي DNA را ويرايش کند.
اين ابزار که کريسپر نام دارد، قادر است آيندهي بشريت را متحول سازد و نيز وقوع انقلاب زيستفناوري را سرعت ببخشد. کشف سيستم کريسپر چنان تاثيري بر دانش زيستشناسي و درمان بيماريها داشت که در سال 2020 جايزة نوبل شيمي به طور مشترک به جنيفر دودنا و همکار او امانوئل شارپنتيه اعطا شد. با اين همه، استفاده از کريسپر سوالات اخلاقي بسياري را ايجاد کرده است. آيا بايد از اين ابزار جديد و شگفتانگيز براي دستکاري روند تکامل خود استفاده کنيم تا کمتر در معرض بيماريهاي ويروسي همچون کوويد19 قرار بگيريم؟ در مورد پيشگيري از افسردگي چطور؟ آيا بايد به والدين اجازه دهيم تا قد، عضلات و يا ضريب هوشي فرزندان خود را به کمک کريسپر ارتقا دهند؟
نويسنده | والتر آيزاكسون |
قطع | رقعي |
مترجم | رضا محمدحسن |
نوع جلد | شوميز |
زبان | فارسي |
تعداد صفحات | 528 |
نوبت چاپ | 1 |
ابعاد | 14.5 * 21.5 * 2.5 |
وزن | 615 |
سال چاپ | 1401 |
هنوز نظري ثبت نشده است