خطابه هاي گرد آمده در اين کتاب سه مسئله را روشن مي کنند: نسبت پديدارشناسي و ايدئاليسم آلماني، اخلاق پديدارشناختي، و مفهوم خدا و تجربه ي ديني نزد هوسرل. اين خطابه ها رويکرد شگرف هوسرل به مدارج انسانيت را ترسيم کرده و باب پژوهش عميقي را درباره ي تأملات اخلاقي? ديني او باز مي کنند. از حيث تاريخي، هوسرل اين خطابه ها را از آن رو ايراد مي کند که روحيه ي سربازان بازگشته از جنگ را تقويت کند؛ و از حيث گاهشمار سير پديدارشناسي اش، اين نوشته ها به برهه اي مربوط مي شوند که او ناخشنود از کتاب ايده ها ، بر آن مي شود تا در «مسئله ي فرديت» بازنگري کند.