زنان فوق‌العاده زن‌هايي هستند که مردها وجودشان را ناديده مي‌گيرند. در کارهاي کشيش‌نشين کمک مي‌کنند، چاي درست مي‌کنند، در کليسا گل‌آرايي مي‌کنند و با اعضاي کسالت‌آور جماعت عبادت‌کنندگان، که خود کشيش‌ها حوصله‌شان را ندارند، هم‌صحبت مي‌شوند. در اداره‌ها، آنها باز هم چاي و قهوه درست مي‌کنند و کارهاي خسته‌کننده‌اي مثل تهيه نمايه کتاب و نمونه‌خواني و بايگاني را انجام مي‌دهند. نيازهاي جنسي‌شان را پنهان مي‌کنند و معتقدند نبايد اجازه داد چنين احساساتي خودشان را نشان بدهد. اما زن‌هايي که آشکارا جاذبه جنسي دارند به نظر نمي‌رسد زنان فوق‌العاده‌اي باشند و اين‌طور زن‌ها لازم نيست ازخودگذشتگي کنند و خودشان را با کارهايي مثل شستن ظرف‌ها يا دوختن پرده به زحمت بيندازند. «اثري شگفت‌انگيز که به ما يادآوري مي‌کند انزوا ممکن است انتخاب خود فرد باشد، نيز اثري يادآور اينکه مي‌توان آفرينش رماني زنده و پرتحرک را به‌تمامي به قلمرو آن فضيلت ارتجاعي، يعني بردباري زنانه، محدود کرد.» (جان آپدايک)