در پايان روزي طولاني، همه‌جا بي‌ثمر تاريک مي‌شود. / حتي اميدي که در دل داري، / باري… زندگي گداي مستي است / که گاهي رو به ساي? خويش دست دراز مي‌کند. ما با هستي مي­خوابيم. اين جرم عظيمي است، / آن هم در بي‌نظمي‌اي که ما را مقيد مي‌کند. / انسان تلاقي رويا و مستي است، / و پوچي که از اين نسل به نسل بعد پيش مي‌رود. لذت به دنبال درد است و لذت به دنبال درد. / خوب است شرابي که مي‌نوشيم، اينجا محفلي است، / خوب است شرابي که مي‌نوشيم، اينجا درد است. / و همين است که از «شراب» چيزي نمي‌ماند.