«حواس‌پرتي مرگبار» دو جستار از جين واينگارتن، نويسنده آمريکايي برنده دو جايزه پوليتزر 2008 و 2010 است. جستار اول، «مرواريدهايي قبل از صبحانه» ماجراي يکي از بهترين ويولون‌نوازهاي دنيا، جاشوا بل است که يک روز صبح کنار راهروي يک ايستگاه مترو مي‌ايستد و چندتا از مهم‌ترين قطعات تاريخي موسيقي را با استادي تمام مي‌نوازد، در حالي که تيمي از روزنامه واشنگتن‌پست شرايط را زير نظر دارند و مخفيانه تصوير مي‌گيرند. «حواس‌پرتي مرگبار» هم از ماجراي پسربچه 21 ماهه‌اي شروع مي‌شود که در اثر حواس‌پرتي پدرش در صندلي عقب ماشين جا مي‌ماند و در اثر گرمازدگي جان خود را از دست مي‌دهد. هر دو اين جستارها به طور کامل بازنمايي از دنياي نويسندگي واينگارتن‌اند. جين واينگارتن در دانشگاه نيويورک روان‌شناسي خواند اما تحصيلات تکميلي‌اش را رها کرد تا داستان يک باند مافيايي پورتوريکويي را بنويسد. چند سالي گزارشگري و نويسندگي کرد و بعد ناگهان دست از نويسندگي کشيد و شد ويراستار يک مجله حقوقي؛آنهم براي اينکه به دختري که دوستش داشت نزديک شود. بعدها با همان دختر ازدواج کرد و دوباره برگشت سر نويسندگي و از يک جا به بعد، طنزنويسي و هجونويسي را شروع کرد. او شخصيت عجيبي دارد. داراي وسواسي مرض‌وار در نوشتن، بي‌ادب و حتي گاهي وقيح با عادت‌هايي عجيب و غريب. مثلاً در محل کارش عطسه‌هاي الکي مي‌کند تا همکارانش را بترساند، يا ساعت‌ها گوشي تلفن دستش مي‌گيرد تا آدم‌ها را سرِ کار بگذارد. خيلي‌ها او را بزرگ‌ترين روزنامه‌نگار زنده آمريکا مي‌دانند، اسطوره‌اي که دو بار پوليتزر برده است و همين آقا آواتارِ صفحه توييترشْ استيکرِ مدفوع است. زبان و سبک جين کاملا مخصوص خود او است. او داستان‌هايش را طوري مي‌نويسد که خواننده خودش تصميم بگيرد بايد با آنها بخندد يا گريه کند. به قول خودش «يک‌جور کمدي و تراژديِ هم‌زمان، بسته به اينکه چطوري نگاهش کني».