ميکل آنژ از زودباوري و مهرباني پسرک تفريح مي کند و مي خندد بدون اين که متوجه شود که ميشل ايده ي ديگري دارد. پسرک، ميکل آنژ را غافلگير مي کند: «پس ازت خواهش مي کنم يک مجسمه از مامانم درست کن!» نگاه پسرک التماس آميز است. «خواهش مي کنم، چون تو مي توني سنگ رو زنده کني پس يک مجسمه ازش درست کن، مي خوام مامانم زنده بشه!» و ميکل آنژ که در دام معصوميت و سادگي و عالي ترين عواطف و احساسات بشري پسرک گرفتار شده است، هيچ پاسخي ندارد که به او بدهد.