در اين کتاب، نويسنده به عهد جديد از دريچه بسيار ويژه اي مي نگرد، يعني از منظر مطالعه ادبي پرسش هايي که در اين شيوه نگاه مطرح ميشوند کانونتوجه خود را بر روي زبان و هنرآوري خود متن ميگذارند. رويکرد ادبي به عهد جديد فرض را بر اين مي گذارد که اسناد و مدارکي که در اين متن يافت ميشوند فقط انتقال دهنده انديشه نيستند، بلکه سبب سرگرمي، انگيزش، سردرگمي و لذت مخاطب نيز ميشوند. هنر آوري عهد جديد حتي براي کساني که به لحاظ مذهبي دلبسته آن هستند نيز ميتواند جذاب و انگيزاننده باشد. خواندن عهد جديد به منزله ادبيات، ديناميسم و پويايي اين جذابيت را روشن ميسازد. بر خلاف تفسير گران مذهبي اين متون مقدس که ممکن است، زير تاثر تمنايي براي يافتن محتوي اخلاقي يا الهياتي،تجربه زيبايي شناسانه خواننده را از نظر دور بدارند، تفسير ادبي اين تجربه را برجسته ميسازد.