الفيري: ادي، ازت مي‌خوام خوب به حرف‌هام گوش بدي. مي‌دوني، گاهي‌وقت‌ها خدا هم تو کار بنده‌هاش مي‌مونه. همه ما يه کسايي رو دوست داريم؛ زنمون رو، بچه‌هامون رو. هرکي بلاخره يه کسي رو دوست داره که دوست داشته باشه، هان؟ اما گاهي وقت‌ها.. اين علاقه زياديه. مي‌فهمي؟ زياديه، و کار رو به جايي مي‌کشونه که نبايد. يه بابايي جون مي‌کنه و بچه بزرگ مي‌کنه، حالا يا بچه خواهر برادرشه، يا حتي بچه خودشه، خودش هم اصلا متوجه نمي‌شه، اما طي سال‌ها معلوم مي‌شه که علاقه‌ش به دخترش زياديه، علاقه‌ش به دختر خواهر برادرش زياديه. مي‌فهمي چي مي‌خوام بگم؟