تصميم گرفتن براي زوئه سخت بود. خيلي طول مي‌كشيد تا تصميم بگيرد چه كتابي را بخواند. خيلي طول مي‌كشيد تا تصميم بگيرد كه زنگ تفريح چه بازي‌اي بكند. دوستش، تابي، هميشه به او مي‌گفت: «زود باش، زوئه، نظرت را بگو!»