اين كتاب به زيبايي ديدگاهي را معرفي مي‌كند كه با توصيف‌هاي داستاني، واقعيت نهفته در سازه‌هاي آسيب‌شناختي را عريان مي‌سازد. بهره‌گيري از اين توصيف‌ها، روان‌درماني را تلطيف مي‌كند و به مثابه روشي است براي زايش انديشه و اكتساب بينش مراجع. در اين كتاب لي والاس داستان‌هايي عالي روايت مي‌كند. او درمانگري خلاق و باتجربه است كه از روش تجويزي اريكسول پيروي مي‌كند و معتقد است كه بعضي از داستان‌ها در وضعيت خلسه به ذهنش مي‌رسيدند و براي مراجعاني كه آن‌ها هم در وضعيت خلسه بودند ارائه مي‌شدند.