در سال 1966، سيمون دوبووار، پس از دوازده سال، بار ديگر به داستان‌نويسي روي آورد، حاصل اين بازگشت رمان تصاوير زيبا بود. در اين اثر شاهد شالوده‌شكني غامض زباني هستيم كه بواسطه آن بورژوازي موجوديتش را توجيه مي‌كند. به گفته بارگاس يوسا: " اين اثر متني است عالي كه در نهايت ايجاز نگاشته شده… تصاوير زيبا اگر چه از نظر مضمون و محتوا به اصول بنيادين ادبيات متعهد، به تعبير اگزيستانسياليستي، مقيد و پايبند است.