جواني بدون جواني داستاني فلسفي و متافيزيکي است و ماجراي استاد زبان‌شناسي سالخورده‌اي به نام دومينيک ماتئي را روايت مي‌کند که پس از برخورد صاعقه، جواني‌اش را بازمي‌يابد. اين تحول نه‌فقط زندگي دوباره به وي مي‌بخشد، که توانايي‌هاي ذهني خارق‌العاده‌اي نيز در اختيارش مي‌گذارد و او را قادر مي‌سازد که به جست‌وجوي دائمي‌اش براي درک ريشه‌هاي زبان و آگاهي انساني همچنان ادامه دهد. سبک نويسندگي الياده در ادبيات را «خيالي‌نويسي»، «شگرف‌نويسي» و «غرايب‌نويسي» ناميده‌اند. در آثار ادبي او مفاهيمي چون مکان و زمان مقدس، زمان چرخه‌اي، و بازگشت ابدي فراوان به چشم مي‌خورد. او جهان هرروزه را به مکاني درک‌ناپذير و دور از فهم بدل مي‌کند، جايي ميان عالم خاکي و عالم ماورا، که در آن، جنبه‌ي ماورايي از هر گوشه‌اي سروکله‌اش پيدا مي‌شود.