ايران سال 1357 از بسياري جهات با ايران نيمقرن پيش از آن تفاوتهاي آشکار داشت. طي نيم قرن تحولات اقتصادي و اجتماعي عمدهاي، بهويژه در شهرها، پديد آمد. از آن جمله ميتوان نيرومند شدن دولت مرکزي، ايجاد نظام آموزشي که به ميليونها کودک سواد آموخت، وضع قوانين براي اعتلاي حقوق زنان، احداث جادهها و کارخانهها و پيشبرد مدرنيزاسيون را نام برد. در مجموع، از ده 1300 به بعد ايران به دستاوردهاي اقتصادي و اجتماعي چشمگيري نائل آمد. با اين همه وقتي به ضلع سوم مثلث توسعه، يعني ضلع سياسي آن، مينگريم وضع را کاملاً ديگرگونه مييابيم. زيرا پس از دهها سال توسعه اقتصادي و اجتماعي نه تنها «بلوغ سياسي» پديدار نگشت بلکه آن تجربه سياسي هم که دستاورد انقلاب مشروطه سال 1285 بود و تا اواسط ده 1300 استمرار نامنظمي داشت در دوره حکومت رضاشاه کمابيش از دست رفت.
هدف کتاب «اتحاديههاي کارگري و خودکامگي در ايران» بررسي فراز و نشيب توسعه سياسي ايران است از راه نگرش بر يک جنبه از رشد سياسي، يعني پيدايش اتحاديههاي کارگري از سال 1285 تا سال 1342؛ زيرا اتحاديههاي کارگري ابزار مناسبي براي سنجش توسعه سياسي بهشمار ميآيد. در دورههاي برخورداري از آزاديهاي سياسي، اتحاديههاي کارگري نخستين نهادهايي بود که در صحنه سياسي ايران ايران پديدار ميشد و هر زمان که اختناق سياسي دوباره مسلط ميگشت نخست اتحاديههاي کارگري سرکوب ميشد و سپس نوبت سرکوب مطبوعات و قوه مقننه و احزاب سياسي و جمعيتهاي صنفي و قوه قضائيه و ساير مراکز مستقل قدرت فرا ميرسيد.
ساليان دراز کارگران ايران، و بلکه بتوان گفت بيشتر کساني که آگاهي سياسي داشتند، در بردباري و مدارا با اوضاع سياسي ظرفيتي معقول از خود نشان دادند. ولي پس از دورهاي نهچندان طولاني، به دولت مشروطه و انتخابات پارلماني و وعدههاي هيأت حاکمه و دوستي ايالات متحد و بريتانياي کبير بدبين شدند. اين بررسي جنبش کارگري در ايران کم و بيش روشن خواهد کرد چرا گروههايي از کارگران ايراني نيز در برابر حکومت سابق و دموکراسي غربي و غرب بهپا خاستند.
نويسنده | حبيب لاجوردي |
قطع | رقعي |
مترجم | ضيا صدقي |
نوع جلد | گالينگور ـ كاوردار |
زبان | فارسي |
تعداد صفحات | 486 |
نوبت چاپ | 1 |
ابعاد | 13.5 * 20.5 * 4 |
وزن | 540 |
سال چاپ | 1400 |
هنوز نظري ثبت نشده است