زماني که قدرت جهاني،وضعيت را تا بدينحد به انحصار در مي آورد،زماني که چنين تراکم مهيبي از کارکردها در تشکيلاتي تکنو کراتيک وجود داشته باشد و زماني که هيچ شکل جايگزيني از انديشه اجازه ظهور نداشته باشد،آيا راهي جز انتقال وضعي تروريستي باقي مي ماند؟اين خود سيستم بود که شرايط عيني را براي اين انتقام جويي وحشيانه فراهم آورد.سيستم با مصادره تمام امکانات به نفع خويش،ديگري را واداشت تا قوانين را تغيير دهد...