«قاعدتا، دانشمندان علم اعصاب همان‌طور كه، در آكولاي خون‌آشام از سير، اجتناب مي‌كند از سه چيز پرهيز مي‌كنند: هر رابطه‌اي با متافيزيك اروپائي، درگيري سياسي، و بازتابي بر شرايط اجتماعي‌اي كه موجب رشد علم‌شان شده است. كترين مالابو دقيقا همين كار را انجام مي‌دهد: او خوانشي هگلي از علوم اعصاب ارائه مي‌دهد، كه بر مفهوم انعطاف‌پذيري بنا شده، و او بر موازات‌هاي غيرعادي بين مدل ذهن انسان بازتاب مي‌كند كه توسط دانشمندان علم اعصاب و ساختار سرمايه‌داري معاصر پيشنهاد شده است... موفقيتي فوق‌العاده.» اسلاوي ژيژك «ذهن يك آئينه است؛ يك پروژكتور؛ يك كامپيوتر؛ يك اقتصاد؛ يك اكولوژي خود - خالق است، مزرعه گندمي كه با نسيم همخواني باد مي‌خورد. كترين مالابو نيروي استعاره سريعا منشعب‌شونده‌اي را فهميده است، اما علاوه بر اين مي‌داند كه ما مالك اذهاني هستيم كه استعاره‌ها را مي‌سازند. مالابو، به جاي اينكه باز هم يك كاربرد ديگري از تحقيقات مغز را باز هم به يك زير رشته ديگر ارائه دهد، يك ديدگاه را عرضه مي‌كند. به جاي جبر سفت و سخت، او به انعطاف‌پذيري نگاه مي‌كند، توان مغزها براي وفق دادن، براي تنديس‌سازي فرم‌ها، براي جسم دادن به تاريخ، اما به علاوه براي فروريزي تشكلات قبلي، گاهگاهي منفجرانه؛ به جاي اينكه به دنبال دلائلي باشد كه بي‌فكرانه به دنبال جمع‌آوري، مرتبط كردن، و توزيع باشد، مالابو اشاره به اين مي‌كند كه اگر ما، به عنوان يك اجتماع، قادر باشيم از استعاره‌هاي لازم اما ناقص‌مان عقب بكشيم و از مغز آگاه شويم، تاريخ به چه چيزي تبديل خواهد شد.»