آثار كنجي ميزوگوشي، سينماگري متولد توكيو در زماني كه سينماتوگراف وارد ژاپن مي‌شود، خود به تنهايي تاريخ سينما را روايت مي‌كند، از صامت تا ناطق، از سياه و سفيد تا رنگي، از توليدات زنجيره‌اي در استوديوهاي بزرگ ژاپن تا سياست مولفين. در اوايل سال‌هاي 50 است كه اروپا فيلم‌هايش را كشف مي‌كند، فيلم‌هايي كه در جشنواره ونيز موفقيت‌هايي به تمام معنا به دست مي‌آورند، زندگي اوهارو، روسپي درباري، حكايات ماه محو پس از باران، سانشوي مباشر. ميزوگوشي كه كارش را در سال‌هاي 20 آغاز كرده، بيش از 70 فيلم در كارنامه‌اش دارد و حتا اگر بخش اعظمي از آنها ناپديد گرديده، مخاطباني كه در اين زمان شيفتگي بي‌سابقه‌اي نسبت به سينماي ژاپن نشان مي‌دهند زين‌پس مي‌توانند به گنجينه‌اي واقعي از هنر هفتم دسترسي داشته باشند. اگر فيلم‌شناسي ميزوگوشي عميقا ريشه در فرهنگ و تاريخ ژاپن دارد، به وسعتي جهاني كاملا آنسوي اگزوتيسمي شرق‌شناسانه دست مي‌يابد. ميزوگوشي در كارگرداني‌اش امكانات خاص كشورش و زمانه‌اش را تركيب مي‌كند، كارگرداني‌اش امكانات خاص كشورش و زمانه‌اش را تركيب مي‌كند، كدهاي ژانرهايي كه او با نگرشي انسان‌گرايانه و با قدرتي بي‌همتا مطرح مي‌كند (فيلم پليسي، ملودرام يا فيلم تاريخي). او بي‌شك سينماگري است كه زيباترين پرتره‌ها را از زنان خيانت‌ديده، فرو افتاده و تحقيرشده توسط مردان ترسيم كرده است.