اين دفتر در چهارده گزارش، شرح سفري است كه الياس كانتي، نويسنده بلند نام و صاحب نوبل آلماني زبان در سال 1956 به شهر مراكش داشته است. نگاه كانتي در اين حيطه آشنا- ناآشناي شرقي بيش از هر چيز در جست‌وجوي انسان‌هاست، در پي شناخت سرنوشت آنها، و شهود بر آرزوهاي محال يا ممكن‌شان در بطن مناسبات فروتنانه فقيرانه‌اي كه خاص جهان سوم است. به اين ترتيب اين گزارش‌ها، همچنان كه جنبه عيني خود را حفظ مي‌كنند، از زندگي در اين شهر تصويرهايي ارائه مي‌دهند كه خيلي زود رنگي شاعرانه- عرفاني به خود مي‌گيرند و تمثيلي مي‌شوند بر شوق به زندگي، حتي جايي كه ادباري همه‌گير انسان‌ها را مثله مي‌كند. نگاه مهرباني كه كانتي در اين مجموعه در قبال از پاافتادگان و بيچارگان- چه انسان و چه حيوان- دارد، و توجه ستايش‌آميز او با آن روي قهرمانانه زندگي‌اينان، در نوع خود در ادبيات معاصر آلماني بي‌مانند است.