بهار همه‌جا نشسته بود. باد بوي تلخ شكوفه بادام كوهي مي آورد. صورتش گل انداخته بود و به زيبايي و ظرافت ناني نازك، شده بود. غرشي بيشه را لرزاند. چند شكوفه از درخت بادام كوهي پرپر زد و روي زمين ريخت. سليمه هراسان از جا پريد. سه هواپيما اوج مي گرفتند. در پس تپه‌اي عبار انفجاري در هوا پهن مي‌شد. بوي بد و نا آشنايي، جاي بوي تلخ شكوفه‌ها‌ي بادام را مي‌گرفت...