فقط فضاي طبيعت و آمدن دخترها مي‌توانست براي زمان كوتاهي به من آرامش فكري بدهد. حتي قبل از آنكه دوران پيش‌دانشگاهي را شروع كنم، ذاتا عارف بودم. جهان را به صورت وجودي رويايي و طلسم‌ شده مي‌ديدم. در دفتر خاطراتم نوشتم: كمابيش از كنه همه‌ چيز سر در بياورم، خود جهان است. جهان بسيار عظيم و غير قابل درك است. و از مدت‌ها پيش اين موضوع را رها كردم. اين تنها مسئله‌اي است كه راه را بر درك كامل و قطعي جهان مي‌بندد.