آن روزها نام خيابان‌ها، درختان و پرندگان را نمي‌دانستم. اسم‌ها به كارمان نمي‌آمد. زندگي‌مان با چند كلمه مي‌گذشت و مي‌توانستيم به هر سوالي با نمي‌دانم جواب بدهيم. اين را ناداني نمي‌دانستيم، صداقت مي‌دانستيم. بعدها كم‌كم نكات ظريف و تفاوت‌هاي جزئي را آموختيم، نام درختان، پرندگان، و رودخانه‌ها را آموختيم و به خودمان گفتيم كه هر كلمه‌اي از سكوت بهتر است...