شب را و صداي ظلمت را در خواب و بيداري مي‌شنيدم، در حصار خواب و در ميان دست و پا‌ زدن‌هاي بي‌امان از تاريكي به سوي روشني مي‌دويدم.در دالاني بي‌حجم، غوطه‌ور بودم. مثل اين بود كه همه ذرات تنم تجزيه مي‌شودو به شكل غبار از من جدا شده و در فضاي وهم‌انگيز و شكننده اطراف پراكنده مي‌شود.