‹‹...هرگز نتوانسته بودم به زندگي خود شكلي بدهم، هرگز اخلاق و روحيه خود را كاملا قبول نكرده‌ بودم، شايد به خاطر اين‌كه هرگز در زندگي به مشكلي برخورد نكرده بودم تا در مقابلش استقامت كرده، خود را شناخته و به ديگران بشناسانم. شايد هم به خاطر اخلاقم، كه به همه چيز تمايل داشت، مدام خود را فداي اين و آن مي‌كردم. عاقبت از آن‌چه وحشت داشتم بر سرم آمده بود: من اصلا خود را نمي‌شناختم و هرگز براي خود حقيقتي درست نكرده بودم...››