به راستي كداميك از ما، تصوير آن ديگري است؟ فاصله ميان من و او كه در آن سوي آيينه ايستاده فقط به اندازه يك حركت است و اين كه چه كسي قبل از آن ديگري دستش را تكان دهد! آيا از آن سوي آيينه هم مي‌توان دل‌نگران بود؟ و آيا آن‌كه آن‌سو‌تر ايستاده حسرت بودن اين سو را ندارد؟ شايد هم روزي، من با حسرت از آن‌سو به اين‌سوي زندگي نگاه كنم... شايد هم هنوز نمي‌دانم كه تصويري بيش نيستم!