عشق، خودش خواهد آمد. نمي‌توان از آن فرار كرد. عشق خودش آهسته آهسته و در گوشه‌اي مي‌آيد و در گوشه‌اي از قلب مهربانت آرام و بي‌صدا مي‌نشيند و تو متوجه‌‌اش نخواهي بود و بعد ذره ذره قلبت را پر مي‌كند كم كم مثل ساقه مهر گياه در تمام جانت مي‌پيچد و ريشه مي‌دواند، به طوري كه بي آن نمي‌تواني تنفس كني.