بين‌الحرمين. زمينش سرخ، آسمانش سرخ. ويران و حيران. بر دلش دست‌ها و پاهاي قطع شده، لباس‌ها و چادرهاي زنانه همه خون‌آلود. ويران از انفجار بمبي مهيب! در انتهايش گنبد حسين‌ابن علي را شاهديم با پرچم سبزش. بر فراز گنبد در دل آسمان ماه سرخ مي‌درخشد. كمي آن سوتر از ماه، رنگين كماني نقش بسته دلگير! زمين غمگين، زمان افسرده. دل‌ها تنگ!