گوتمه در سراسر زندگي‌اش با كيش شخصيت مي‌جنگيد، و مدام توجه شاگردهايش را از خود منحرف مي‌كرد. نه زندگي و شخصيت او بلكه آموزه‌اش مهم بود. او در ميان رنج زندگي، به آرامش و ايمني دست يافته بود. گوتمه به اين ترتيب بودا شد، يعني روشني يافته يا بيدار. هر كدام از شاگردهايش اگر روش او را دنبال مي‌كردند مي‌توانستند به همان روشن‌شدگي برسند. اما اگر مردم شروع كنند به ستايش گوتمه انسان توجه‌شان از وظيفه‌شان منحرف مي‌شود و اين كيش مي‌تواند تكيه‌گاهي شود براي به وجود آوردن وابستگي بي‌ارزشي كه فقط مي‌تواند مانع پيشرفت معنوي شود.