با آنكه در نهايت مايل نبودم حريم خصوصي اين خانم هنرمنند آزاد انديش و شايد سركش را در برابر چشمها به نمايش بگذارم، اما دلم نيامد به همين سادگي بگذارم فراموش شود. براي همين بار ديگر او را از ميان گرد و غبار روزهاي گذشته بيرون كشيدم. از كودكي‌اش نوشتم، همان‌طور كه بود، يتيم خردسالي محروم از سايه پدر و مادر كه محبت را مي‌شناخت. همين‌طور از نوجواني او نوشتم و از عشقي كه به خواندن داشت. عشق شورانگيزي كه هيچ عشقي نتوانست در قلب او جايگزينش شود، حتي عشق موسيو اصغر، مردي كه عاشقانه قمر را مي‌خواست و قمر مردمي را كه به دنبال عاطفه و مهرباني‌هاي او بودند.