حكايت مادرم اين گونه است كه روزي مردي را مي‌بيند كه سوار شتر از محله‌مان مي‌گذرد و مادرم از مرد قيمت شتر را مي‌پرسد. خبر به گوش پدرم مي‌رسد و پدرم او را طلاق مي‌دهد و اين درست زماني اتفاق مي‌افتد كه من يك‌ماهه بودم. مادرم من را به پدرم مي‌دهد و خودش پي سرنوشتش را مي‌گيرد و پدرم نمي‌توانسته من را نگه بدارد مي‌سپارد به خاله‌اش كه بچه‌دار نمي‌شده و من مي‌شوم بچه‌ي آن‌ها و بعد از آن هر وقت كه شتر مي‌بينم ياد مادرم مي‌افتم. حسنش اين است كه اين روزها كمتر توي كوچه خيابان‌ها شتر مي‌آورند و براي همين من كمتر ياد مادرم مي‌افتم.