درخت با ريشه‌هايي در خاك، تنه‌اي عمودي و بالا رونده و شاخ و برگ‌هايي رو به‌ آسمان، نماد پيوند ويك‌پارچگي سه قلمروي كيهاني يعني جهان زيرين است و بنابراين، به صورت ستون كيهان (axis mundi) متصور مي‌شود كه در اساطير و اديان، همان مركز جهان يا پيوند ميان آسمان و زمين است ودر همه‌ي فرهنگ‌هاي جهان حضور دارد ( براي مثال، در عقايد مسيحي آن را صليب يا ستوني نوراني و نشانه ي الوهيت مي‌دانند. در اساطير يونان آن را نشانه‌ي كادوسه‌ي آپولون و كنايه از شعاع خورشيد معنوي مي‌دانند.) از اين رو، به اشكال گوناگون در بيشترمكان‌‌هاي مقدس مانند برج‌هاي هرمي شكل ناقوس‌دار، ستون‌هاي كليسا، مناره‌هاي مساجد و معابد پاگودا كه همگي به دور محوري مركزي بنا شده‌اند، يافت مي‌شود. به همين دليل، درخت‌ كيهاني با پيوند زمين و آسمان نشانه‌ي حسرت و دلتنگي براي روزگاري است كه زمين و آسمان به هم نزديك بودند و از اين رو، وسيله اي براي دست يابي به گنبد آسمان، ديدار با خدايان و گفتگو با آن‌ها شمرده مي‌شد.