كتابخانه مخصوص علاء‌الدين شاه در قلعه ميمون در: خواجه نصيرالدين طوسي مشغول مطالعه است. علاء‌الدين شاه، شتابزده وارد مي‌شود، او متوجه خواجه نيست. علاءالدين شاه: گم شويد، از جانم چه مي‌خواهيد؟... در را پشت سر خود مي‌بندد. خواجه نصيرالدين: چه شده، آقا؟ علاء‌الدين شاه: اين سايه‌هاي سركش... خواجه نصيرالدين: اين چه حالي است؟... قدري آرام باشيد. علاء‌الدين شاه: شب از نيمه گذشته، خواجه. به من بگوييد اكنون چه وقت بيداري است؟ خواجه نصيرالدين: روشن‌تر بگوييد، آقا. علاء‌الدين شاه: چرا بايد تا اين وقت شب بيدار ماند؟ خواجه نصيرالدين: به يقين ضرورت حكم مي‌‌كند... سكوت شب، آدمي را به خلوت مي‌كشاند... و اين فرصتي است براي انديشيدن.